TÜRKİYE’DE ATIK YÖNETİMİ: İLLERİN PERFORMANSLARININ MAIRCA YÖNTEMİ İLE DEĞERLENDİRİLMESİ

Yazarlar

  • NAZLI SEYHAN

DOI:

https://doi.org/10.15659/3.sektor-sosyal-ekonomi.23.09.2110

Anahtar Kelimeler:

Atık Yönetimi- Çevre Yönetimi- MAIRCA Metodu- Entropi Metodu- Çok Kriterli Karar Verme.

Özet


Nüfus artışı, sanayileşme ve insanların tüketim alışkanlıklarındaki değişim, kaynaklarda kıtlığa sebep olmakla beraber, tüketim sonucunda meydana gelen atıklar da çevrenin daha çok kirlenmesine sebep olmaktadır.  Atıklardaki artışın çevreyi tehdit edici boyutlara ulaşması, yalnızca o bölgede yaşayan insanları değil aynı zamanda meydana gelen iklim krizlerinden de görüldüğü üzere herkes için ciddi bir sorun haline gelmiştir. Bu sorun atığın “nasıl bertaraf edileceği” ve “geri dönüşümünün nasıl sağlanabileceği” sorularını da beraberinde getirmiştir. Ulusal ve uluslararası mecralarda konunun ciddiyetle ele alınması ülkeleri ve yerelde bölgeleri atık yönetiminde politikalar geliştirerek ve düzenlemeler yapmasına neden olmuştur.


Atıklardan sorumlu olan yerel yönetimlerin, atıkların toplanmasından, bertaraf edilmesi ve geri dönüşüm süreçlerine kadar tüm süreci iyi bir şekilde yönetmesi mikro ölçekte atık yönetimi performansına yansıyacaktır. Bununla birlikte, bu performansların makro ölçekte ülke performansına yansıması mevcut durumu daha da önemli kılmaktadır. Bu çalışmada, Türkiye’deki 81 il için atık yönetimi performansları, MAIRCA yöntemiyle değerlendirilmiştir. Kişi başı GSYİH, belediye toplam atık oranı, geri dönüştürülen atık miktarı, bertaraf edilen atık miktarı gibi atık yönetiminde önemli göstergelerden olan değişkenler çalışma kapsamında ele alınmıştır. Çalışma sonucunda elde edilen bulgular ışığında illerin atık yönetimi performans değerleri belirlenmiş ve bu değerlere göre illerin performans sıralamaları yapılmıştır.

İndir

Yayınlanmış

2023-09-25

Nasıl Atıf Yapılır

NAZLI SEYHAN. (2023). TÜRKİYE’DE ATIK YÖNETİMİ: İLLERİN PERFORMANSLARININ MAIRCA YÖNTEMİ İLE DEĞERLENDİRİLMESİ. Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi Dergisi, 58(3), 2670–2685. https://doi.org/10.15659/3.sektor-sosyal-ekonomi.23.09.2110

Sayı

Bölüm

Makaleler