COVİD 19 PANDEMİSİ DÖNEMİNDE AİLE İÇİ İLETİŞİM VE YALNIZLIK

Özet

2019 yılı itibariyle tüm dünyayı etkisi altına almaya başlayan Covid-19 pandemisi, bireylerin hayatlarında köklü değişiklikler meydana getirmiştir ve getirmeye de devam etmektedir. Ülkeler toplumsal olarak sosyal izolasyon ve kapanmayı tercih ederken bireyler ve aileler bu durumdan etkilenmiş ve birçok duygu, düşünce, tutum ve davranışlarında değişimler meydana gelmeye başlamıştır. Bireyler günlük yaşam pratikleri içerisinde gerçekleştirdikleri iletişim ve sosyalleşme içeren birçok eylemi Covid-19 salgını ile birlikte gerçekleştirememeye başlamıştır. Bireylerin önce evden çalışması ve ardından da serbest zamanlarının büyük çoğunluğunu evde geçirmelerinin aile içi iletişim ve etkileşimleri üzerinde etkilerinin olması beklenmektedir. Ayrıca sosyal izolasyon, sosyal mesafe ve kalabalık ortamlardan uzak durma ya da birçok serbest zaman geçirme mekanının kapalı olmasından kaynaklı olarak bireylerin yalnızlık seviyelerinde değişimler meydana gelmesi de beklenmektedir. Bu çalışmada Atatürk Üniversitesi’nde çeşitli bölümlerde öğrenim görmekte olan öğrencilerin Covid-19 salgını ile birlikte aile içi iletişim ve etkileşimlerinde meydana gelen değişimin yanı sıra eğitim, sağlık ve ekonomiye dair değişen tutumları ve hissetmeye/algılamaya başladıkları yalnızlık seviyelerini tespit etmek amaçlanmaktadır. Bu amaç doğrultusunda geliştirilen Aile İçi İletişim ve Etkileşim Ölçeği ile Demir (1989) tarafından son şekli verilen UCLA Yalnızlık Ölçeği formları kullanılmıştır. Veriler Atatürk Üniversitesi öğrencilerinden bu formlar aracılığıyla gönüllülük esası ile çevrimiçi olarak toplanmıştır. Elde edilen veriler SPSS 20 paket programı ile analiz edilmiş ve analiz sonucunda aile bireylerinin yaşamlarını ev temelli olarak sürdürmeleri sosyal medya ortamlarında fazla zaman geçirmelerine ve geçirilen bu zamanın fazlalığının tartışmalara neden olduğuna, aile içinde sağlığa hassasiyetin arttığına ve takviye edici gıda kullanımının arttığına ve ekonomik açıdan aile bireylerinin zorlandığı ve endişe duymaya başladığı, katılımcıların bir kısmının dışa dönük olma gibi kişisel özellikler nedeniyle yalnızlaşmadığını ancak diğer kısmının algıladıkları/hissettikleri yalnızlık seviyelerinin arttığı bilgilerine ulaşılmıştır.