PAMUK ÜRETİCİLERİNİN MEVCUT ÖRGÜTLENME DURUMLARI VE ÖRGÜTLENMEYE BAKIŞ AÇILARININ BELİRLENMESİ: AYDIN İLİ ÖRNEĞİ
DOI:
https://doi.org/10.15659/3.sektor-sosyal-ekonomi.17.12.854Anahtar Kelimeler:
Pamuk- Tarımsal örgütlenme- Üretici örgütleri- Kooperatif- AydınÖzet
Ülkemizde tarım sektörü, toplum beslenmesine, işgücüne, verimliliğe, ekonomiye ve ihracata katkısı bakımından büyük önem taşımaktadır. Bu nedenle tarımsal üretiminin yoğun olarak yapıldığı kırsal bölgelerde yaşayan halkın ekonomik ve sosyal yönden kalkındırılması, iş olanaklarının artırılması, sosyal adaletin sağlanması, her konuda eğitim ve bilgi yönünden donatılmasıyla verimliliğin artırılması gerekmektedir.
Türkiye’de en çok tartışılan konuların başında, üreticilerin örgütlü bir yapıda olmaması gelmektedir. Tarımsal üretici örgütlerinin temelinde kooperatifler yer almaktadır. Kooperatifler kendisine has yapısı ve özellikleri ile belirli bir kültürel yapıyı, kendine özgü prensipleri ve tarihsel bir birikimi ifade etmektedir.
Bu araştırmayla, Aydın ilinde pamuk tarımı yapan üreticilerin sosyo-ekonomik yapısı, örgütlenmeye bakışı, örgütlenme konusundaki bilgi düzeyleri, örgütlenmeden beklentileri, örgütlenmeye ilişkin sorunları belirlenmeye çalışarak, bu sorunlara çözüm önerileri geliştirilmeye çalışılmıştır. Çalışmada, Aydın ilinde en çok pamuk üretimi yapılan 3 ilçe (Söke, Germencik, Koçarlı) araştırma kapsamına alınmıştır. Aydın ilindeki pamuk üreticilerini temsil etmek üzere görüşülecek üretici sayısı ise oransal örnek hacmi formülü yardımıyla hesaplanmıştır ve örnek hacmi 96 olarak bulunmuştur. Araştırma kapsamında görüşülen üreticiler ile yüz yüze yapılan anketler sonucunda elde edilen veriler tablo ve grafikler halinde özetlenmiştir. Normal dağılış göstermeyen değişkenler için Kruskal- Wallis ve Mann-Whitney U testi uygulanmıştır. Araştırma sonucunda, üreticilerin genel olarak tarımsal örgütlenme düzeyinin yüksek olduğu tespit edilmiştir. Fakat örgüt bazında bu durum farklılık göstermektedir. Üreticiler, tarımsal üretici örgütlerinin en önemli sorunlarının; yönetim, finansman ve eğitim olduğunu düşünmektedirler ve tarımsal üretici örgütlerini sadece devletin denetlemesi gerektiği görüşündedirler.