Sosyal Turizm Perspektifinden Türkiye’de Kamu Tatil Kampları

2025 Yılı Bütçe Gerekçesi. (2024). [2025 Budget Justification]. Ankara: T.C. Hazine ve Maliye Bakanlığı.

Akalın, G. (1966). A.B.D. ve S.S.C.B. ekonomik yardımlarının karşılaştırmalı özellikleri [Comparative characteristics of U.S. and U.S.S.R. economic aid]. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 21(1), 47–87.

Akan, P. (2013). Social tourism in Turkey: A tool for the development of domestic tourism. In L. Jolin & A. Diekmann (Eds.), Social tourism: International perspectives. The contribution of research (pp. 139–149). Québec: Presses de l’Université du Québec.

Akdemir, H. (2019). Social tourism as a tool for creating an inclusive society: Examining Turkey’s alternative camp. İstanbul: Boğaziçi University, Institute for Graduate Studies in Social Sciences, Department of Sustainable Tourism Management.

Akgün, S. K., & Uluğtekin, M. (2001). Hilal-i Ahmer’den Kızılay’a II [From Hilal-i Ahmer to the Red Crescent II]. Ankara: Kızılay Yayınları.

Akşehir, M. İ. (2013). Sosyal tesisler, iktisadi işletmeler ve tabi olduğu esas ve usuller [Social facilities, economic enterprises, and the principles and procedures they are subject to]. Denetişim, 11, 86–91.

Akyol, C. (2012). Kırsal turizmde ev pansiyonculuğu modeli ve Karadeniz örneklemesi [The model of home boarding in rural tourism and the Black Sea example]. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 2(2), 79–85.

Almeida, M. (2011). The development of social tourism in Brazil. Current Issues in Tourism, 14(5), 483–489.

Altın, K. Y. (2022). Bir kültürel-yaratıcı endüstri modeli olarak Sümerbank Nazilli Basma Fabrikası [Sümerbank Nazilli Printed Fabric Factory as a cultural-creative industry model]. Folklor Akademi Dergisi, 5(1), 169–183.

Amir, B., Artemyev, A. M., & Assipova, Z. M. (2016). Definition of the different social tourism models in the world. KazNU Bulletin Geography Series, 43(2), 118–127.

Aykaç, A. (2009). Yeni işler, yeni işçiler: Turizm sektöründe emek [New jobs, new workers: Labour in the tourism sector]. İstanbul: İletişim Yayınları.

Bartın İl Çevre ve Orman Müdürlüğü. (2008). 2007 yılı Bartın ili çevre durum raporu [2007 environmental status report of Bartın Province]. Bartın: Bartın İl Çevre ve Orman Müdürlüğü.

Bilgen, P. (2009). Turizm yönetimi ve yeniden yapılanması [Tourism management and restructuring] (Unpublished master’s thesis). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Bulut, T. (2007). Cumhuriyet’in bir gençlik projesi olarak Kızılay kampları (1936–1950) [Red Crescent camps as a youth project of the Republic (1936–1950)]. Çağdaş Türkiye Tarihi Araştırmaları Dergisi, 6(14), 103–135.

Caire, G. (2011). Social tourism and the social economy. In S. McCabe, L. Minnaert, & A. Diekmann (Eds.), Social tourism in Europe: Theory and practice (pp. 73–88). Bristol: Channel View Publications.

Cengizkan, A. (2009). Fabrikada barınmak: Erken cumhuriyet döneminde Türkiye’de işçi konutları: yaşam, mekân ve kent [Housing in factories: Workers’ housing, life, space, and city in early republican Turkey]. Ankara: Arkadaş Yayınevi.

Cingi, S. (1990). Türk banka sisteminde yeniden yapılanma girişimleri çerçevesinde Türkiye Kalkınma Bankası örneği [Restructuring initiatives in the Turkish banking system: The case of the Development Bank of Turkey]. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(1), 109–140.

Çiçek, D., & Sarı, Y. (2018). Kalkınma kuramları ve turizmin gelişimi [Development theories and the evolution of tourism]. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 6(4), 993–1015.

Çubuk, M. (1971). Turizmin, dinlenme-eğlenme ve boş zamanları değerlendirme ile bütünleşmesi, yeniden tanım denemesi ve turizm planlamasında sistemli bir yaklaşım [The integration of tourism with rest, entertainment, and leisure, an attempt at redefinition, and a systematic approach in tourism planning] (Doctoral dissertation). MSÜ Mimarlık Fakültesi Şehircilik Bilim Dalı, İstanbul.

Demirkol, Ş. (1988). Sosyal turizm ve Türk turizmindeki yeri [Social tourism and its place in Turkish tourism] (Unpublished master’s thesis). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Turizm Bilim Dalı, İstanbul.

Diekmann, A., & McCabe, S. (2020). Introduction to the handbook of social tourism. In A. Diekmann & S. McCabe (Eds.), Handbook of social tourism (pp. 1–11). Cheltenham: Edward Elgar Publishing Limited.

Doğan, H., Kocaman, S., Çakır, N., & Üngüren, E. (2011). Çağdaş işletmelerin sosyal sorumluluk anlayışı ekseninde Sümerbank Nazilli Basma Fabrikası örneği ve Cumhuriyet kültürünün yerleşmesindeki rolü [The Sümerbank Nazilli Printed Fabric Factory as an example of corporate social responsibility and its role in embedding republican culture]. Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 3(1), 183–200.

DPT. (1963). Birinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (1963–1967) [First five-year development plan (1963–1967)]. Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı.

DPT. (1964). Birinci BYKP turizm özel ihtisas komisyonu raporu [First five-year development plan tourism specialization commission report]. Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı.

DPT. (1968). İkinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (1968–1972) [Second five-year development plan (1968–1972)]. Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı.

DPT. (1970). Kamu kuruluşlarının sahip oldukları kamp ve dinlenme yerleri hakkında rapor [Report on the camps and recreational facilities owned by public institutions]. Ankara: T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı.

DPT. (1973). Üçüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı (1973–1977) [Third five-year development plan (1973–1977)]. Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı.

DPT. (1977). Dördüncü BYKP turizm ve tanıtma özel ihtisas komisyonu raporu [Fourth five-year development plan tourism and promotion specialization commission report]. Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı.

DPT. (1979). Dördüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı (1979–1983) [Fourth five-year development plan (1979–1983)]. Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı.

EESC. (2006). Opinion of the European Economic and Social Committee on social tourism in Europe. Brussels: European Economic and Social Committee, European Union.

Ertuğral, E. (1991). Türkiye’de tatil köylerinin konaklama sektöründeki yeri ve önemi [The place and importance of holiday villages in Turkey’s accommodation sector] (Unpublished master’s thesis). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Turizm Anabilim Dalı, İstanbul.

Evcin, E. (2016a). Basın Yayın ve Turizm Genel Müdürlüğü döneminde Türkiye’de turistik konaklama faaliyetleri [Touristic accommodation activities in Turkey during the period of the Directorate General of Press, Broadcasting, and Tourism]. Tarih Okulu Dergisi, 9(26), 635–707.

Faulkner, B., Moscardo, G., & Laws, E. (2000). Tourism in the twenty-first century: Reflections on experience. London & New York: Continuum.

Haulot, A. (1983). International Bureau of Social Tourism. Annals of Tourism Research, 10(4), 558–560.

Higgins-Desbiolles, F. (2006). More than an “industry”: The forgotten power of tourism as a social force. Tourism Management, 27(6), 1192–1208. https://doi.org/10.1016/j.tourman.2005.05.020

Hoşcan, N. (2024). Türkiye’nin turizm politikalarına 1960 askeri darbesinin etkisi [The impact of the 1960 military coup on Turkish tourism policies]. Ömer Halisdemir Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(3), 562–586. https://doi.org/10.25287/ohuiibf.1428869

Hoşcan, N., & Türkseven, E. (2023). Türkiye’nin ulusal politika belgelerinde sosyal turizm [Social tourism in national policy documents in Turkey]. In F. Okumus, B. Denizci-Guillet, M. Tuna, & S. Doğan (Eds.), Daha iyi bir dünya için turizm [Tourism for a better world] (pp. 1–18). Florida: University of South Florida (USF) M3 Publishing.

İstanbul Maarif Müdürlüğü. (1939). İstanbul talebe ve öğretmen kampları 1936–1939 [Student and teacher camps in Istanbul 1936–1939]. İstanbul: Ülkü Yayınevi.

Jolin, L. (2020). Social tourism in evolution, open to its socio-political environment. In A. Diekmann & S. McCabe (Eds.), Handbook of social tourism (pp. 13–22). Cheltenham: Edward Elgar Publishing.

Kavak, O. (2021). Kamu kampları [Public camps]. In N. Kozak (Ed.), Online Türkiye Turizm Ansiklopedisi. Retrieved March 20, 2024, from https://turkiyeturizmansiklopedisi.com/kamu-kamplari

Kıral, B. (2020). Nitel bir veri analizi yöntemi olarak doküman analizi [Document analysis as a qualitative data analysis method]. Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15), 170–189.

Kıymet Ashi, T. (2024). Türkiye kıyılarında sosyal turizm: İstanbul kamu kampları örneği [Social tourism on Turkey’s coasts: The case of Istanbul public camps]. İstanbul: Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Mimarlık ABD, Bina Bilgisi Programı.

Kızılırmak, İ., & Ertuğral, S. M. (2012). Sosyal turizmin gelişiminde yerel yönetimlerin rolü ve yapılan uygulamalar [The role of local governments in the development of social tourism and implemented practices]. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(2), 33–53.

Koenker, D. (2008). The right to rest: Postwar vacations in the Soviet Union. Washington, DC: National Council for Eurasian and East European Research.

Kozak, M., & Coşar, Y. (2017). Foça Club Med tatil köyü: Tarihçesi, özellikleri ve Türkiye turizmi için sonuçları [Foça Club Med holiday village: Its history, characteristics, and implications for Turkish tourism]. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 28(1), 39–57. https://doi.org/10.17123/atad.312983

Kozak, N., Kozak, M., & Kozak, M. (2010). Genel turizm: İlkeler – kavramlar [General tourism: Principles – concepts]. Ankara: Detay Yayıncılık.

Kuşçu, Z. (1980). Sosyal turizm açısından kamu dinlenme kampları ve tatil kredisi uygulaması [Public recreation camps and holiday credit practice in terms of social tourism]. Ankara: T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı, Sosyal Planlama Dairesi.

Küyük, E. F. (2012). Sosyal turizmin desteklenmesiyle turizmde mevsimselliğin azaltılması: İspanya örneği [Reducing seasonality in tourism by supporting social tourism: The case of Spain] (Unpublished expertise thesis). T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı, İstanbul Kültür ve Turizm İl Müdürlüğü.

Löfgren, O. (1999). On holiday: A history of vacationing (No. 6). Berkeley: University of California Press.

McCabe, S., & Qiao, G. (2020). A review of research into social tourism: Launching the Annals of Tourism Research Curated Collection on social tourism. Annals of Tourism Research, 85, 103103. https://doi.org/10.1016/j.annals.2020.103103

Minnaert, L., Diekmann, A., & McCabe, S. (2012). Defining social tourism and its historical context. In S. McCabe, L. Minnaert, & A. Diekmann (Eds.), Social tourism in Europe: Theory and practice (pp. 18–30). Bristol: Channel View Publications.

Minnaert, L., Maitland, R., & Miller, G. (2011). What is social tourism? Current Issues in Tourism, 14(5), 403–415. https://doi.org/10.1080/13683500.2011.568051

Minnaert, L., Stacey, J., Quinn, B., & Griffin, K. (2010). Social tourism for low income groups: Benefits in UK and Irish context. In S. Cole & N. Morgan (Eds.), Tourism and inequality (pp. 126–143). Wallingford: CABI.

Nannini, S. (2024). Towards new summers: On history, memory, and ruins. IN_BO. Ricerche e progetti per il territorio, la città e l’architettura, 15(19), 6–13.

Okan, K. (1996). Akçakoca – Dünü ve bugünü [Akçakoca – Past and present] (1st ed.). Ankara: İlke Yayınevi.

Ongan, S. (1988). Türkiye’deki yazlık konut ve kamu kamplarının incelenmesi [The study of summer houses and public camps in Turkey] (Unpublished master’s thesis). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Turizm Anabilim Dalı, İstanbul.

Özdemir, M. (1992). Türk turizm tarihi içinde TURBAN yeri ve önemi [The place and importance of TURBAN in Turkish tourism history]. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 3(6), 23–34.

Pié Ninot, R., & Vilanova Claret, J. M. (2012). A century of tourism in Europe: New challenges to the discipline of urbanism. In 6th Conference of the International Forum on Urbanism (IFoU): TOURBANISM (pp. 1–6). Barcelona: International Forum on Urbanism.

Sağlam, H. (2020). Mimarlık – politika ilişkisi: Cumhuriyet dönemi turizm konaklama yapıları üzerine bir okuma (1923–1993) [Architecture–politics relationship: A reading on tourism accommodation structures in the Republican period (1923–1993)]. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.

Sarıgüzel, N. (2023, October 29). Türkiye Cumhuriyeti Turizm Bankası [Republic of Turkey Tourism Bank]. Atatürk Ansiklopedisi. Retrieved from https://ataturkansiklopedisi.gov.tr/bilgi/turkiye-cumhuriyeti-turizm-bankasi

Sonuç, N. (2016). Sürdürülebilir turizm kapsamında sosyal turizm: İzmir örneği [Social tourism within the scope of sustainable tourism: The case of İzmir] (Doctoral dissertation). Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Turizm İşletmeciliği Anabilim Dalı, İzmir.

Soyak, M. (2013). Uluslararası turizmde son eğilimler ve Türkiye’de turizm politikalarının evrimi [Recent trends in international tourism and the evolution of tourism policies in Turkey]. Marmara Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(4), 1–18.

Şenel, İ. (1997). Türkiye’de sosyal turizmin bir unsuru olarak öğretmenevlerinin Türk turizmine olan katkısı [The contribution of teachers’ lodges as an element of social tourism to Turkish tourism] (Unpublished master’s thesis). Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Turizm İşletmeciliği Eğitimi ABD, Ankara.

Tanğ, E. (2017). Türkiye’de 1923–1950 dönemi ulus devlet yapılanması ve gençlik politikaları [Nation-state formation and youth policies in Turkey during 1923–1950] (Unpublished master’s thesis). Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sosyoloji ABD, Balıkesir.

TBMM Tutanak Dergisi. (1972). Altmış sekizinci birleşim, Dönem: III, Cilt: 26, Toplantı: 3, 5 Temmuz 1972 [Sixty-eighth session, Term: III, Vol. 26, Meeting: 3, July 5, 1972]. Ankara: TBMM.

Teuscher, H. (1983). Social tourism for all—The Swiss Travel Saving Fund. Tourism Management, 4(3), 216–219. https://doi.org/10.1016/0261-5177(83)90023-2

Thomas, T. K. (2018). Inclusions and exclusions of social tourism. Asia Pacific Journal of Innovation in Hospitality and Tourism, 7(1), 85–89.

TTB. (1976). Kamu kampları araştırması [Public camps research]. Ankara: T.C. Turizm ve Tanıtma Bakanlığı, Araştırma ve Değerlendirme Dairesi Başkanlığı, Sosyo-Ekonomik Araştırma Şubesi.

Turizm Bakanlığı. (1993). Sosyal turizm araştırması [Social tourism research]. (Ö. Usta, Ed.). Ankara: Turizm Bakanlığı, Yatırımlar Genel Müdürlüğü, Araştırma ve Değerlendirme Dairesi.

Türkseven, E. (2022). Sosyal turizmi geliştirmeye yönelik talep yönlü bir teşvik modeli önerisi [A demand-oriented incentive model proposal for developing social tourism] (Doctoral dissertation). Sakarya Uygulamalı Bilimler Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Turizm İşletmeciliği ABD, Sakarya.

Usta, Ö. (1982). Sosyal turizm [Social tourism]. İzmir: İstiklal Matbaası.

Ward, C., & Hardy, D. (1986). Goodnight campers! The history of the British holiday camp. London & New York: Taylor & Francis.

Yağan Köylü, N. B. (2023). İstanbul’un sayfiye kültürüne yolculuk [A journey into Istanbul’s summer resort culture]. İdil Sanat ve Dil Dergisi, 12(112), 1979–2003.

Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri [Qualitative research methods in social sciences]. Ankara: Seçkin Yayıncılık.